อารยธรรมฮิบรูหรือยิว

ฮิบรูหรือยิว

ชาวฮีบรู

       พวกฮีบรูหรือยิว เป็นชนเผ่าเซเมติกที่เดินทางเร่ร่อนในทะเลทรายประมาณ 1,400 ปีก่อนคริสตกาลกล่าวกันว่าโมเสส (Moses) เป็นผู้นำคนสำคัญได้ปลดแอกชาวฮีบรูจากการเป็นทาสของอียิปต์ และพาชาวฮีบรูทั้งหมดอพยพไปตั้งถิ่นฐานในดินแดนแห่งคำมั่นสัญญา (The promised   land )   อันได้แก่   ดินแดนปาเลสไตน์ (Palestine )  หรือแคนาน  (Canaan)   ที่เชื่อกันว่าเป็นดินแดนที่พระเจ้าของบรรพบุรุษอับราฮัมหรือพระเยโฮวา (Yehovah)   ทรงประทานให้   ชนชาตินี้มีกษัตริย์ที่มีความสามารถและสร้างความเจริญให้แก่อาณาจักร   คือกษัตริย์เดวิด   และกษัตริย์โซโลมอน

 กษัตริย์โซโลมอน

         อารยธรรมที่ชาวฮีบรูได้มอบให้แก่โลก คือศาสนาของพวกฮีบรู หรือที่เรียกว่าศาสนายูดาย  (Judaism) เป็นศาสนาที่เน้นการบูชาพระเจ้าองค์เดียว ซึ่งได้แก่ พระเยโฮวา และชาวฮีบรูเป็นประชาชนที่พระองค์ได้เลือกสรรแล้ว (God’s chosen people)ความผูกผันได้บันทึกไว้ในพันธสัญาญาเดิม หรือ พระคัมภีร์เก่า การนับถือพระเจ้าองค์เดียวของชาวฮีบรูเป็นต้นกำเนิดของศาสนาที่สำคัญของโลก คือ ศาสนายูดาย คริสต์และอิสลาม อาจกล่าวได้ว่าพระคัมภีร์ของพวกฮีบรูเป็นวรรณกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเรื่องหนึ่งและเป็นผลงานที่ส่งเสริมความเจริญของอายธรรมตะวันตกในด้านภาษา ชีวิตความเป็นอยู่และทัศนคติในการครองชีพมากที่สุด

         ประมาณ 700 ปีก่อนคริสตกาล ชนชาติฟีนีเซียนและฮีบรูถูกครอบครองอยู่ภายใต้อาณาจักรอัสซีเรีย (Assyria) ชนชาติอัสซีเรียนได้ปรับปรุงวิธีการรบด้วยการประดิษฐ์รถม้าและอาวุธที่ทำด้วยเหล็ก ชนชาตินี้มีระบบบริหารราชการส่วนภูมิภาคที่มีประสิทธิภาพยิ่ง ภายหลังอาณาจักรอัสซีเรียเสื่อมอำนาจลงได้เกิดอาณาจักรเปอร์เชียทางตะวันออกกลาง ต่อมาขยายอาณาเขตไปทางเหนือจนจรดทะเลดำ ทิศตะวันออกขยายไปถึงอินเดีย ทิศใต้จรดมหาสมุทรอินเดีย ทิศตะวันตกจรดแม่น้ำไนล์ และยกกองทัพบุกโจมตีชนชาติกรีก แต่นครรัฐสปาร์ตาและรัฐเอเธนส์ต่อต้านไว้ได้

🐪ภาษาฮีบรู

         จุดกำเนิดของภาษาฮีบรู

         ภาษาฮีบรูจัดอยู่ในภาษากลุ่มเซมิติก โดยอยู่ในสาขาตะวันตกเฉียงเหนือ เริ่มปรากฏเมื่อ 3,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช ภาษาคานาอันไนต์ที่อยู่ในกลุ่มนี้เริ่มปรากฏเมื่อราว 2,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช คาดว่าแยกออกมาจากภาษาอราเมอิกและภาษายูการิติกภายในภาษากลุ่มคานาอันไนต์ด้วยกันนั้น ภาษาฮีบรูอยู่ในกลุ่มย่อยเดียวกับภาษาอีโดไมต์ ภาษาอัมโมไนต์ และภาษามัวไบต์ ส่วนภาษาคานาอันไนต์อีกกลุ่มหนึ่งคือกลุ่มของภาษาฟินิเชียและภาษาลูกหลานคือภาษาปูนิก

         ภาษาฮีบรู เป็นภาษากลุ่มเซมิติกในกลุ่มแอฟโร-เอเชียติก มีผู้พูดมากกว่า 7 ล้านคนในอิสราเอลและอีกจำนวนหนึ่งในชุมชนชาวยิวทั่วโลก ในอิสราเอลถือว่าเป็นภาษาที่แท้จริงของรัฐและประชาช

นและเป็นภาษาราชการคู่กับภาษาอาหรับชื่อในภาษาฮีบรูของภาษาฮีบรูคือ עברית, หรือ Ivrit (อ่านว่า "อิฝริต eev-REET" หรือ /iv.'rit/ ใน IPA)

         ตานิชหรือคัมภีร์ไบเบิลภาคภาษาฮีบรูหรือโตราห์ (Torah) ของศาสนายูดาย เขียนด้วยภาษาฮีบรูคลาสสิกซึ่งเชื่อว่าเป็นสำเนียงของภาษาฮีบรูที่ใช้เมื่อ 500 ปีก่อนคริสตศตวรรษ ใกล้กับยุคที่ชาวยิวถูกเนรเทศไปบาบิโลเนีย ภาษาฮีบรูเป็นภาษาศักดิ์สิทธิ์(לשון הקודש Leshon ha-Kodesh: เลโชน ฮา-โกเดช)ของชาวยิวตั้งแต่สมัยโบราณ นักภาษาศาสตร์ส่วนใหญ่ระบุว่าหลัง 57 ปีก่อนพุทธศักราช ซึ่งเป็นยุคที่จักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่ทำลายกรุงเยรูซาเลมและอพยพชาวยิวไปยังบาบิโลนและพระเจ้าไซรัสมหาราช        แห่งเปอร์เซียปลดปล่อยชาวยิวให้เป็นไท ภาษาฮีบรูสำเนียงในไบเบิลถูกแทนที่ด้วยสำเนียงใหม่ๆของภาษาฮีบรูและภาษาอราเมอิก

         ที่ ใช้ในท้องถิ่นนั้น หลังจากพุทธศตวรรษที่ 7 จักรวรรดิโรมันเข้ายึดครองกรุงเยรูซาเลมและอพยพชาวยิวออกไป ภาษาฮีบรูเริ่มใช้เป็นภาษาพูดน้อยลงแต่ยังคงเป็นภาษาทางศาสนาและภาษาในการ เขียน

         หลังจากเยรูซาเลมถูกชาวบาบิโลนทำลายครั้งแรก 586 ปีก่อนคริสตกาล ผู้รู้ส่วนใหญ่เห็นว่า ภาษาฮีบรูชนิดที่ใช้ในไบเบิลถูกแทนที่ด้วยฮีบรูมิชนาอิก (Mishnaic) และภาษาอราเมอิกชนิดท้องถิ่น ในชีวิตประจำวัน หลังจากการหดหายของชาวยิวในบางส่วนของจูเดีย (Judea) ที่ชาวโรมันเข้าไปครอบครอง ภาษาฮีบรูเลิกใช้เป็นภาษาพูดราวคริสต์ศตวรรษที่ 2 แต่ยังคงเป็นภาษาเขียนที่สำคัญตลอดหลายศตวรรษ นอกจากจะใช้ในศาสนาแล้ว งานเขียนสำหรับวัตถุประสงค์อื่น ๆ เช่น จดหมาย วิทยาศาสตร์ ปรัชญา การแพทย์ บทกวี บันทึกศาล ล้วนใช้ภาษาฮีบรู ซึ่งได้เข้ากับวงความรู้และคำเฉพาะใหม่ ๆ โดยคำยืมและคำประดิษฐ์ใหม่

         ภาษาฮีบรูยังคงถูกรักษาไว้ในฐานะภาษาเขียนโดยชุมชนชาวยิวทั่วโลก จนกระทั่งมีการตั้งลัทธิไซออนนิสต์เพื่อฟื้นฟูชาติยิว สมาชิกไซออนนิสต์ส่งเสริมให้มีการแทนที่ภาษาพูดของชาวยิวในขณะนั้น เช่นภาษาอาหรับ ภาษาจูเดสโม (Judezmo, ภาษาลาดิโน Ladino ก็เรียก) ภาษายิดดิช ภาษารัสเซีย และภาษาอื่น ๆ ของชาวยิวที่อาศัยอยู่ต่างประเทศ เป็นภาษาของศาสนายิวส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในประเทศอิสราเอล ภาษาฮีบรู มีการสร้างคำใหม่โดยยืมจากภาษาฮีบรูในไบเบิลหรือจากภาษาอาหรับและภาษาอราเม อิก รวมทั้งภาษาในยุโรป เช่น ภาษาฝรั่งเศส ภาษารัสเซีย และภาษาเยอรมัน ภาษาฮีบรูกลายเป็นภาษาราชการของปาเลสไตน์ภายใต้การปกครองของอังกฤษตั้งแต่ พ.ศ. 2464 คู่กับภาษาอังกฤษและภาษาอาหรับ และกลายเป็นภาษาราชการของอิสราเอลตั้งแต่ พ.ศ. 2491